Op zoek naar een lunchgelegenheid tijdens een fietstocht in Zuid-Limburg, stuitten we op Talentino. Direct bij binnenkomst voelden we dat het een bijzonder restaurant was met een gezellige, ontspannen sfeer. Je wordt bediend door talenten met een psychiatrische of verstandelijke beperking en dat doet meteen iets met je. Je stelt je er onmiddellijk op in dat het iets langer kan duren en hebt plezier in het contact met de medewerkers. De broodjes waren verrukkelijk evenals de vlaai in de bakkerij in Banholt, die wordt gerund vanuit hetzelfde zorgbureau Talent. Mijn stelling is dat het opnemen van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt in je organisatie, beter is voor de werksfeer en daarmee werkstress kan voorkomen.
Afgelopen week was het de Week van de Werkstress. Persoonlijk merkte ik er weinig van, maar het was dan ook maar een bescheiden campagne, aldus Michiel Kompier, hoogleraar werk- en organisatiepsychologie, in een gesprek met NU.nl. “Totaal wordt er een miljoen euro aan besteed, terwijl de maatschappelijke kosten, veroorzaakt door werkstress, veel hoger liggen,” zegt Kompier. Het loont dus om te investeren in werkstress. De meest interessante bijdrage aan het maatschappelijk debat kwam in mijn ogen van psychiater Bram Bakker in de NRC. In zijn visie is het onjuist om alleen werkstress centraal stellen. Je moet kijken naar de combinatie van stress in het privéleven, gebrek aan beweging en te weinig ontspanning. De stress die we ervaren kan te maken hebben met een te drukke baan, maar net zo goed met problemen in je privéleven.
Aandacht
Van hard werken alleen word je niet overspannen. Pas als daar problemen thuis bij komen, stort het kaartenhuis ineen. Ook een ziekte van jezelf of van je familie kan behoorlijk roet in het eten gooien. Ik vind het vaak verbijsterend wat collega’s in hun privéleven te verstouwen krijgen. Wat niet wil zeggen dat stress door het werk niet voor kan komen. De tragische geschiedenis van klokkenluider Arthur Gotlieb bij de NZA is daar een voorbeeld van. Het is absolute noodzaak om aandacht te hebben voor de hele mens op het werk en daardoor stress en in dit geval reputatieschade, te voorkomen.
Stress
Vaak wordt in moderne organisaties gedaan alsof iedereen altijd 100%, liefst nog 120% in de werkmodus staat. Als je met iemand samenwerkt, zie je er niet onmiddellijk aan af welke zorgen thuis nog spelen. Die ander komt er uit zichzelf niet graag mee. Bij collega’s met een fysieke of geestelijke beperking is het heel zichtbaar dat je rekening moet houden met hun persoonlijke situatie. Door hen realiseer je dat heel veel collega’s dingen meemaken, waardoor ze soms niet zo hard kunnen werken als ze zouden kunnen willen. Je wordt je er extra van bewust om daar aandacht voor te hebben, waardoor een beter werkklimaat ontstaat en stress kan worden voorkomen.
Talent
De afgelopen tijd zijn er bij ons een aantal collega’s begonnen via Emma at Work. Eén van hen, Nicoline, werd geinterviewd voor Baanbrekers, een nieuw programma dat op een positieve manier naar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt kijkt. Daardoor werd ik mij er weer extra bewust, dat organisaties die mensen opnemen met een afstand tot de arbeidsmarkt zijn gericht op het benutten van ieders talent. Daar profiteert niet alleen de collega met een fysieke of geestelijke beperking van, maar iedereen in de organisatie. Effectief talentmanagement richt zich op blijvende inzetbaarheid en persoonlijke groei en kan daardoor helpen werkstress te voorkomen.