Na een enthousiasmerend artikel in De Volkskrant heb ik mij begin dit jaar opgegeven voor de Reading Challenge 2017 van Hebban.nl. Doel van deze challenge is mensen meer aan het lezen te krijgen, waarbij gebruik wordt gemaakt van dezelfde gedragsbeinvloedende technieken als bij een stappenteller, Strava, Low Car Diet, Booking.com. Ik heb bewust een uitdagend doel gesteld: ik ga dit jaar 100 boeken lezen. Elk in het Engels of Nederlands gelezen boek telt mee. Bovendien geeft Hebban.nl je tips voor leuke boeken. Stimuleert mij dit nu om nog meer te lezen, ja of nee? Ik zat op zo’n 50 per jaar. Het antwoord is niet zo eenvoudig.
Honderd boeken: gemiddeld twee per week. Dat moet lukken als ik er nu ongeveer één per week lees, dacht ik. Inmiddels zijn bijna drie maanden verstreken. Idealiter zou ik dus nu op 25 boeken moeten zitten. Helaas staat de teller nog maar op 19. Geheel volgens de theorie van de gedragspsychologie heb ik mijzelf overschat bij het stellen van dit uitdagende doel. Maar voor het doel bijstellen, wat volgens de spelregels wel mag, is het nog te vroeg. De zomervakantie moet immers nog komen, en misschien wordt die opdracht niet verlengd waardoor ik straks zeeën van tijd heb om te lezen.
Snel
Ik betrap me op middelbarescholierengedrag: een dun boek leest lekker snel en telt ook mee op de lijst. Het boekenweekgeschenk van Herman Koch heb je in een uurtje uit. Hoera, weer één. Helaas tellen Spaanse boeken niet mee. Daarom blijft ‘El peso del corazón’ van Rosa Montera, dat ik gekocht heb om mijn Spaans bij te houden resp. op te frissen, voorlopig nog ongelezen. In januari had ik het boek nog in de koffer, toen ik naar Spanje ging. Maar deze week had ik het niet bij me in Barcelona. Ik ben de Spaanse taal behoorlijk goed machtig, maar een Spaans boek lezen gaat toch veel minder snel dan in het Nederlands. Vroeger nam ik altijd Engelse literatuur mee op reis, omdat ik met een Engels boek wat langer kon doen dan met een Nederlands boek en de oorspronkelijke taal toch veel mooier is. Nu las ik in het vliegtuig ‘Dagen zonder end’ van Sebastian Barry in het Nederlands. Hup, weer een boek uit. Wel een mooi boek trouwens. Maar ben ik niet bezig het paard achter de wagen te spannen?
Leestip
Kwantiteit lijkt zo langzamerhand boven kwaliteit te gaan. De competitie met mezelf roept niet het beste in me boven. Waar ik Strava heel stimulerend vind om te zien hoe ver en hoe hard ik heb gelopen, vind ik de Reading Challenge op dat punt wat minder. En de leestips dan? Op Twitter kwam zo’n verpletterende hoeveelheid tips binnen, dat ik hebban heb ontvolgd. In de krant en de boekhandel kom ik genoeg interessante nieuwe titels tegen om te gaan lezen. Wat ik wel heb herontdekt is de bibliotheek. Als ik nu een nieuwe titel zie, waarvan ik twijfel of het de moeite waard is om te kopen, reserveer ik hem bij de bibliotheek. Voor 1 euro krijg je dan keurig een bericht, dat je het boek kunt afhalen. Ik heb toch al een paar prachtige boeken gelezen dit jaar. Leestip in deze Boekenweek: De Ondergrondse Spoorweg van Colson Whitehead.
Doorzetter als ik ben, geef ik voorlopig niet op.